Komemoracija Vučićeviću

Komemorativni skup povodom smrti istaknutog filmskog radnika Branka Vučićevića biće održan 22. januara u podne u Muzeju Jugoslovenske kinoteke u Beogradu.

Branko Vučićević, scenarista, publicista, prevodilac, filmski kritičar i autor, preminuo je 18. januara u Beogradu u 82. godini.

Koscenarista filma “Rani radovi” sa rediteljem  Želimirom Žilnikom, nagrađenim 1969. godine Zlatnim medvedom na Berlinalu, Vučićević je autor scenarija za još niz kultnih filmova u bivšoj Jugoslaviji, a posebno je bio posvećen i avangardnoj umetnosti 20. veka.

Rođen 1934. godine u Beogradu, Vučićević je autor ili koautor scenarija za desetak filmova, među kojima je i “Splav meduze” (1980) Karpa Aćimovića Godine, sa kojim je sarađivao kasnije i na filmu “Veštački  raj” (1990), za koji je napisao scenario.

Vučićević je bio i koscenarista sa Dušanom Makavejevim njegovih  filmova „Ljubavni slučaj ili tragedija službenice P.T.T.“ (1967), “Nevinost bez zaštite” (1968) i “Montenegro” (1981), kao i filmova “Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji” (1971) i “Slike iz života udarnika” (1972) Bate Čengića. Napisao je i scenario za dokumentarni film “Šumanović – komedija umetnika” (1987) Branimira Dimitrijevića i Borisa Miljkovića. Takođe, bio je asistent reditelja filmova “Nevinost bez zaštite” i “Ljubavni slučaj ili tragedija službenice P.T.T”.

Autor je i knjiga “Imitacija zivota” (1992), “Avangardni film 1895-1939” (1984), “Avangardni film 1895-1939 II deo” (1990), “Paper Movies” (1998), “Srpske lepe umetnosti” (2007)… Takođe, bio je i prevodilac sa engleskog (Malinovski, Nabokov, Tven, Vonegat, Dojl, Klark, Betelhajm…).

Vučićević je i jedan od aktera filmova “Zabranjeni bez zabrane” (2007) Dinka Tucakovića i Milana Nikodijevića o jugoslovenskom crnom talasu, kao i njihovih filmova “Šta hoće ti ludaci?” (2007) i “Osvajanje slobode” (2007), te televizijskog filma “Dvorišni razgovori”, u režiji Dragomira Zupanca, koji opisuje razgovore Vučićevića sa poznatim filmskim autorima i drugim saradnicima i prijateljima, koje je vodio u dvorištu Centra za kulturnu dekontaminaciju. Među učesnicima su i  Makavejev, Velimir Ćurgus Kazimir, Boris Miljković, Ljubomir Kljakić, Karpo Godina, Dragan Babić, Milutin Petrović, Ranko Munitić, Vladica Milosavljević, Goran Gocić, Mića Stojanović…

Raznovrsan i bogat opus Vučićevića, koga je Ranko Munitić svojevremeno nazvao “očitim potomkom Alfreda Žarija i Luisa Kerola”, karakteriše specifičan tretman nasleđa modernizma i umetničke avangarde 20. veka (kreativni montažni metod, inovativno tretiranju teme i ideja istorijske avangarde…). Vučićević je govorio za sebe i da je “tihi član” Fluksusa, čije je ideje širio u sopstvenim krugovima, prevodio manifesta i pisma, koja su se pojavljivala u časopisu “Rok”…

U poznim godinama govorio je da je svoju životnu devizu “Sve je film” zamenio jedinom ispravnom “Sve je dizajn”.

U CZKD Bioskopu i drugim programima CZKD, svojim životom i delima koja ostaju Branko Vučićević je uneo svojom mudrošću i stvaralaštvom snagu stvaranja slobode umetnošću, znanja koje stvara odgovornost i erudicije koja svet čini domom.